Halfway Nepal
Blijf op de hoogte en volg Mascha
24 November 2013 | Nepal, Kathmandu
Inmiddels alweer halverwege mijn verblijf in Nepal en begin ik het motto go with the flow steeds meer te ervaren. Je moet hier echt meegaan in die flow, want soms gaan de dingen anders dan verwacht. Zo schreef ik in mijn laatste blog dat de kinderen de volgende dag naar school zouden gaan.. nou mooi niet. Afgelopen week vonden er verkiezingen plaats in Nepal en dit gaat gepaard met nogal wat onrust en stakingen. Zo zijn er een aantal bommen ontploft in busjes hier in de buurt, maar heb ik daar eigenlijk niet zoveel van gemerkt. Rajesh gaf ook aan dat de toeristen geen gevaar lopen en het gewoon veilig is op straat. Door de stakingen reden er geen bussen die de kinderen naar school konden brengen. Dus hadden ze nog 1,5 week langer vakantie. Nu de verkiezingen achter de rug zijn, is de rust weder gekeerd en zijn de kinderen weer naar school.
In die extra anderhalve week moesten de kinderen wel vermaakt worden. Zo hebben we onder andere een champignonkwekerij in een bergdorpje bezocht. De wandeling er naar toe nam al twee uur in beslag, maar erg leuk om het proces van champignonkweken te zien. Champignons staat op mijn lijstje 'lust ik niet', maar nee kennen ze hier niet. Dus ook ik zat tijdens de lunch aan de champignons. Gelukkig was er roti en kon ik daar de smaak een beetje mee wegspoelen. Wel een luxe dat we de bus terugnamen. Een leuk dagje uit, vonden ook de kinderen.
Ook zijn we op visite geweest bij verschillende mensen thuis. Erg leuk om bij de huisjes van binnen te zien en ook hoe primitief sommige leven. De bezoekjes gebeuren vaak onaangekondigd. Het is dan ook voorgekomen dat de mensen lagen te slapen als wij aanklopten. Maar geen probleem, zo gastvrij als de Nepalezen zijn, worden we met z'n vijftienen de kleine slaapkamer ingedreven en gaan we met z'n allen rond en op het bed zitten..blijkbaar heel normaal. Ook blijkt een zes uur durende lunch gewoon te zijn. Deze lunch was bij een kennis en er was heeeel veeel eten en nee kennen ze niet, dus.... En dan nog vinden ze het raar dat ik, twee uur na deze lunch, het avondeten over wilde slaan.
Afgelopen week was het de verjaardag van Durga, het oudste meisje hier. Nadat de kinderen uit school waren werd dit uitgebreid gevierd. Ik had taart gekocht, omdat ze dat niet kunnen betalen. De verraste reactie van Durga zal ik dan ook niet snel vergeten. Verder kwamen de hoedjes en kaarsjes tevoorschijn en er was natuurlijk heel veel eten. Een wat andere traditie dan thuis, is dat ze de taart in het gezicht van de jarige jet smeren. Daar deed ik natuurlijk vrolijk aan mee. Gelukkig bleef er nog genoeg taart over om zelf op te eten.
En toen was daar het raftingweekend met Nederlandse vrijwilligers Janneke en Tim. Vroeg op om in zuidelijke richting te vertrekken. Zuidelijk betekent ook warmer, en maar goed ook want de nacht zou in een tentje doorgebracht worden. Dit terwijl ik kamperen eigenlijk had afgezworen na de Italië reis op de middelbare school.
Met bewolking kwamen we aan, maar na het aandoen van onze raft outfit ging spontaan de zon schijnen. Gelukkig, want het water was niet voorverwarmd. Naast Janneke en Tim sloot er ter plekke nog wat mankracht uit Bangladesh aan. Hup de boot in, mijn positie; achterin. Na het doorkomen van de eerste bocht lag er een redelijk vers buswrak in het water. Het is niet zeldzaam dat er een auto van toch behoorlijke hoogte de bocht uit vliegt. Gelukkig was deze chauffeur er levend vanaf gekomen.
Na het oefenen van het peddelen en wat kleine strominkjes was het alweer tijd voor lunch. Dat dit een opwarmertje was, bleek wel na de lunch. Toen gingen we pas echt beginnen. De heftigste stroming was toch wel, zoals de naam doet vermoeden, de upset. De boot stroomde ineens vol water en de gids maar roepen: peddelen! Even een klein momentje van chaos; sommige mensen die half buiten de boot hingen en weer terug moesten krabbelen in de boot. Maar snel bleek ook mijn overbuurvrouw Janneke te zijn verdwenen. Zij was gegrepen door de stroming en bevond zich enkele seconden onder de boot. Gelukkig kon zij ook weer snel de boot in gehesen worden.
Na drie uurtjes raften, doemden er twee fluoriserend gele tentjes op naast de rivier in de verte. Dit bleken onze slaapplekken te zijn. Iets verderop stond een huisje waar werd gekookt voor ons, maar veel meer dan dat was er niet te beleven. Omdat het pas 15 uur was, zijn we een hike op eigen houtje gaan doen. Een aardige klim gemaakt met geweldig uitzicht over de rivier. Hoe hoog we ook waren, de gele tentjes bleven altijd goed zichtbaar.
Na het avondeten en het gebrek aan animatie besloten we om 19 uur onze tentjes op te zoeken. Na gewend te zijn aan een plank als bed kon ik dit flinterdunne matje ook wel aan, helemaal met de geluiden van de klotsende rivier op de achtergrond. Iets minder vond ik het moment dat ik mijn ogen open deed de volgende ochtend. Op 15 cm van mijn hoofd zat er een aardige spin in de tent. Spinnenheld als ik ben, schoot ik achteruit richting uitgang. Janneke werd er wakker van en bleek ook geen spinnenheld te zijn. Samen hebben we de spin de tent uit gekeken, lekker wakker worden!
De laatste paar uurtjes raften begonnen om 8 uur. Helaas geen zon en onze natte kleren van de vorige dag zorgden ook niet bepaald voor warmte. De gids wilden Janneke en mij voorin hebben, daar is het namelijk allemaal wat heftiger en daar vang je ook het meeste water. Nadat we hier vriendelijk voor hadden bedankt, stelde de gids ons gerust met een plekje achterin de boot. Waren we daar mooi ingetrapt! Eenmaal in het water bleek ons plekje juist de voorkant van de boot te zijn. Maar met iets minder heftige stromingen dan de vorige dag, was het eigenlijk best leuk!
Teruggeblikt een mooie eerste helft gehad van mijn verblijf in Nepal, op naar de tweede helft !!
Xx
In die extra anderhalve week moesten de kinderen wel vermaakt worden. Zo hebben we onder andere een champignonkwekerij in een bergdorpje bezocht. De wandeling er naar toe nam al twee uur in beslag, maar erg leuk om het proces van champignonkweken te zien. Champignons staat op mijn lijstje 'lust ik niet', maar nee kennen ze hier niet. Dus ook ik zat tijdens de lunch aan de champignons. Gelukkig was er roti en kon ik daar de smaak een beetje mee wegspoelen. Wel een luxe dat we de bus terugnamen. Een leuk dagje uit, vonden ook de kinderen.
Ook zijn we op visite geweest bij verschillende mensen thuis. Erg leuk om bij de huisjes van binnen te zien en ook hoe primitief sommige leven. De bezoekjes gebeuren vaak onaangekondigd. Het is dan ook voorgekomen dat de mensen lagen te slapen als wij aanklopten. Maar geen probleem, zo gastvrij als de Nepalezen zijn, worden we met z'n vijftienen de kleine slaapkamer ingedreven en gaan we met z'n allen rond en op het bed zitten..blijkbaar heel normaal. Ook blijkt een zes uur durende lunch gewoon te zijn. Deze lunch was bij een kennis en er was heeeel veeel eten en nee kennen ze niet, dus.... En dan nog vinden ze het raar dat ik, twee uur na deze lunch, het avondeten over wilde slaan.
Afgelopen week was het de verjaardag van Durga, het oudste meisje hier. Nadat de kinderen uit school waren werd dit uitgebreid gevierd. Ik had taart gekocht, omdat ze dat niet kunnen betalen. De verraste reactie van Durga zal ik dan ook niet snel vergeten. Verder kwamen de hoedjes en kaarsjes tevoorschijn en er was natuurlijk heel veel eten. Een wat andere traditie dan thuis, is dat ze de taart in het gezicht van de jarige jet smeren. Daar deed ik natuurlijk vrolijk aan mee. Gelukkig bleef er nog genoeg taart over om zelf op te eten.
En toen was daar het raftingweekend met Nederlandse vrijwilligers Janneke en Tim. Vroeg op om in zuidelijke richting te vertrekken. Zuidelijk betekent ook warmer, en maar goed ook want de nacht zou in een tentje doorgebracht worden. Dit terwijl ik kamperen eigenlijk had afgezworen na de Italië reis op de middelbare school.
Met bewolking kwamen we aan, maar na het aandoen van onze raft outfit ging spontaan de zon schijnen. Gelukkig, want het water was niet voorverwarmd. Naast Janneke en Tim sloot er ter plekke nog wat mankracht uit Bangladesh aan. Hup de boot in, mijn positie; achterin. Na het doorkomen van de eerste bocht lag er een redelijk vers buswrak in het water. Het is niet zeldzaam dat er een auto van toch behoorlijke hoogte de bocht uit vliegt. Gelukkig was deze chauffeur er levend vanaf gekomen.
Na het oefenen van het peddelen en wat kleine strominkjes was het alweer tijd voor lunch. Dat dit een opwarmertje was, bleek wel na de lunch. Toen gingen we pas echt beginnen. De heftigste stroming was toch wel, zoals de naam doet vermoeden, de upset. De boot stroomde ineens vol water en de gids maar roepen: peddelen! Even een klein momentje van chaos; sommige mensen die half buiten de boot hingen en weer terug moesten krabbelen in de boot. Maar snel bleek ook mijn overbuurvrouw Janneke te zijn verdwenen. Zij was gegrepen door de stroming en bevond zich enkele seconden onder de boot. Gelukkig kon zij ook weer snel de boot in gehesen worden.
Na drie uurtjes raften, doemden er twee fluoriserend gele tentjes op naast de rivier in de verte. Dit bleken onze slaapplekken te zijn. Iets verderop stond een huisje waar werd gekookt voor ons, maar veel meer dan dat was er niet te beleven. Omdat het pas 15 uur was, zijn we een hike op eigen houtje gaan doen. Een aardige klim gemaakt met geweldig uitzicht over de rivier. Hoe hoog we ook waren, de gele tentjes bleven altijd goed zichtbaar.
Na het avondeten en het gebrek aan animatie besloten we om 19 uur onze tentjes op te zoeken. Na gewend te zijn aan een plank als bed kon ik dit flinterdunne matje ook wel aan, helemaal met de geluiden van de klotsende rivier op de achtergrond. Iets minder vond ik het moment dat ik mijn ogen open deed de volgende ochtend. Op 15 cm van mijn hoofd zat er een aardige spin in de tent. Spinnenheld als ik ben, schoot ik achteruit richting uitgang. Janneke werd er wakker van en bleek ook geen spinnenheld te zijn. Samen hebben we de spin de tent uit gekeken, lekker wakker worden!
De laatste paar uurtjes raften begonnen om 8 uur. Helaas geen zon en onze natte kleren van de vorige dag zorgden ook niet bepaald voor warmte. De gids wilden Janneke en mij voorin hebben, daar is het namelijk allemaal wat heftiger en daar vang je ook het meeste water. Nadat we hier vriendelijk voor hadden bedankt, stelde de gids ons gerust met een plekje achterin de boot. Waren we daar mooi ingetrapt! Eenmaal in het water bleek ons plekje juist de voorkant van de boot te zijn. Maar met iets minder heftige stromingen dan de vorige dag, was het eigenlijk best leuk!
Teruggeblikt een mooie eerste helft gehad van mijn verblijf in Nepal, op naar de tweede helft !!
Xx
-
24 November 2013 - 12:04
Kees Thea Klein:
Lieve Mascha,
WIj zijn blij weer iets van je tehoren, kijken met heel veel belangstelling uit naar jou berichtjes.
Je zult deze tijd niet snel vergeten je doet zoveel indrukken op.
Mascha tot je volgende berichtjes, pas goed op je zelf dikke knuffel opa & tante thea. -
24 November 2013 - 13:38
John:
Nooit geweten dat je zo gek bent op champignons met spinnen. Zullen we zeker niet vergeten -:) Weer spannende belevenissen allemaal! Alleen dat je de plaatselijke bevolking zo ver krijgt om met taarten te gooien en met punthoedjes op te gaan zitten, gaat wel wat ver. Hebben die lieve mensen te foto al gezien? Succes en veel plezier in de tweede helft NL - Nepal. -
24 November 2013 - 22:07
Cynthia:
Mala!
Wat heb je weer een leuke week gehad!!
Mooi die traditie van de taarten in het gezicht, moet je erin houden in hollandia;)
En die spinnenangst ga je nog wel overwinnen, want je komt ze miss nog wel vaker tegen in smoezelige accommodaties in aussie en nieuw-zeeland! Ieeeh:p
Heel veel plezier met hiken deze week! Zo blijf je topfit en kan je weer vlammen op de baan volgend jaar;)
Liefs xxx -
24 November 2013 - 23:05
Frieda:
Hoi sister,
Ik ben blij dat je de rafttocht heelhuids hebt doorstaan, er gebeuren wel regelmatig ongelukken mee en je zult maar de pech hebben dat ze je niet op tijd in de boot terughijsen.
Heerlijk om te lezen over je verfrissende ervaring dat er geen nee wordt geaccepteerd bij het eten (zoals thuis). Je gaat die champignons nog eens een keer waarderen, dat geloof ik echt :-)
Alleen de komende maanden nog een beetje focussen op je spinnenfobie. Hebben ze daar geen tarantula's? Van die griezels mag je van mij wel bang zijn, hoor.
Die vriendin van je is overigens wel een grapjurk dat ze denkt dat je kunt vlammen op de baan als je 8 maanden lang geen tennisracket hebt aangeraakt. Hooguit naar gekeken bij de Australian Open. Wel handig dat je dan fit genoeg bent als je tegenstander je naar alle hoeken van de baan laat rennen :-)
Groetjes en knuffeltjes van Mama -
25 November 2013 - 13:48
Mascha:
Maschaaaa!
Wat vet allemaal man:) super om te horen dat je het goed hebt daar!
Haha ja in India zeiden ze ook gewoon heel de dag door "shanti shanti": doe niet moeilijk, komt wel goed. Lekker chillen en meegaan met alles helpt het beste inderdaad haha!
Geniet nog veeeeel meer!
Liefs
Mara -
25 November 2013 - 13:49
Mara:
haaahaha ik heb jouw naam bij het veldje gezet waar mijn eigen naam moest.. lekker bezig joehoeee!
-
25 November 2013 - 18:47
Marijke:
He Mascha,
Dat klinkt echt super allemaal. Volgens mij ben je flink aan het genieten.
Gr Marijke -
25 November 2013 - 20:30
Douwe:
mooie verhalen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
