Tweede introductieweek en start in het weeshuis
Blijf op de hoogte en volg Mascha
31 Oktober 2013 | Nepal, Kathmandu
De tweede introductieweek ben ik begonnen met het doen van mijn was. Back to basic; ik heb alles gewassen met de hand. Al heb ik vandaag een masterclass gehad van één van de kids uit het weeshuis, nu weet ik pas hoe het echt moet.
De rest van de daghad ik priveles, omdat ik de enige ben die over is gebleven van de klas van de eerste week ben ik al verder met mijn Nepali. Samen met Maya ging ik op pad in de buurt en moest ik praten met de local people in Nepali. Grote uitdaging maar wel erg leuk, zo werd ik uitgenodigd voor een kopje thee bij een klein winkeltje en uiteindelijk ben ik bij de oma van Maya beland om daar een gesprekje mee te voeren. Maar deze vrouw van 90 kon alleen maar naar mij lachen met haar 3 tanden in haar mond en als er geluid uit haar mond kwam leek het meer op een soort gorgelen. Dus het was een erg goed gesprek. Daarna ben ik samen met Maya naar het zuiden van Kathmandu gegaan om daar een oude Koningsstad te bezoeken; Patan.
Dinsdag sloot ik aan bij de rest van de vrijwilligers. De Nepalese les was bijna alleen maar herhaling, dus peace of cake. De les over cultuur en religie was erg interessant! Ruim 87% van de Nepalese bevolking is hindoeïstisch en maar 8% boeddhistisch. Best gek, omdat ik al een aantal stoepa's heb bezocht waar heel veel boeddhisten waren.
De rest van de week heb ik onder andere:
- kookles gekregen. Op het menu stond Nepales roti! Alles werd door onszelf bereid, zelfs het deeg. Mijn taak was het rollen van het deeg tot kleine pannekoekjes. Maya was in shock van mijn verborgen talent en zei dat ik best geschikt zou zijn voor een Nepalese man haha. Na een paar uurtjes zwoegen in de keuken konden we aan tafel voor het lekkerste eten dat ik tot nu toe hier heb gegeten.
- een bezoek gebracht aan het ziekenhuis waar Jeanette, mijn roomie, vrijwilligerswerk doet. Heel interessant om te zien en zo anders dan in Nederland. Volgens mij komt het woord privacy niet echt in het woordenboek van die Nepalezen voor. Ik kon zo overal binnenwandelen en mocht zelfs foto's maken.
- een vroege yogasessie gevolgd. Ik heb me geprobeerd om in een comfortabele positie te wringen, maar ik heb geconstateerd dat yoga niks voor mij is; ik ben te houterig:p
- opnieuw een morninghike gedaan. Dit was een andere dan ik vorige week gedaan had. Naast het mooie uitzicht was deze keer de bijzonderheid dat we even gewerkt hadden op de rijstvelden.
- vrijdagavond werd weer een Westerse avond. Dit feestmaal werd bereid door de Duitsers, de Zweden en de Noorse. Al dagen keek ik uit naar de spaghetti. En wat was het een verrassing dat we pancakes en overheerlijke Zweedse chocola toe kregen. De feestelijke avond werd compleet gemaakt door het dragen van onze Nepalese kleding. Later op de avond heeft iedereen nog een danspasje op de dansvloer gewaagd. Ik ben erg blij dat ik het pingpongdansje aan mijn repertoire heb toe kunnen voegen. Menigeen was ook blij met de door mij geïntroduceerde dans; de vogeltjesdans.
Zaterdag was een heftige dag. Vandaag zou ik gaan verhuizen naar het weeshuis. Dit weeshuis ligt dicht in de buurt van Rajesh, dus de buurt ken ik al. In het weeshuis wonen tien kinderen. De jongste is vier en de oudste is 21 en heeft een verstandelijke beperking.
Na een korte introductie bij alle kinderen ben ik op pad gegaan met nog twee andere vrijwilligers aangezien de zaterdag mijn vrije dag is. Op het programma stond een bezoek aan Pashupatinath, de belangrijkste tempel, waar de hindoes hun doden cremeren. Tijdens ons bezoek hebben we vier verschillende crematies gezien met de bijbehorende rituelen; wassen in de rivier, de oudste zoon die kaalgeschoren wordt en het aansteken van het lichaam. Heel bizar en indrukwekkend dat je gewoon naar lijken staat te kijken die in de fik worden gestoken. Van een afstand zag je het minder goed bleek toen ik de foto's op mijn Ipad zette. Ik heb namelijk gewoon een foto gemaakt waarop je ziet dat er een gezicht in de brand staat, heel luguber. Vanaf de afstand waar ik stond zag ik alleen wat witte lakens en oranje kettingen. Ik dacht dat het lijk gewoon onder een laken lag, niet dus!
In de avond keerde ik terug naar het weeshuis en ik moet zeggen dat het niet helemaal is wat ik ervan verwachtte. Alles ziet er goed uit en het is een groot huis, er is zelfs een gewone wc te bewonderen. Maar schijn bedriegt, bleek toen ik had zitten kletsen met de oudste jongen. De eindjes moeten aan elkaar worden geknoopt om eten te kunnen kopen en ze lopen al een aantal maanden achter met de huur.
Ik was nog geen vijf minuten binnen of er werd mij gevraagd om het Nederlandse volkslied te zingen. Nu hoef ik waarschijnlijk voorlopig geen liedjes meer te zingen aangezien mijn zangkunsten ver beneden de maat zijn. Vervolgens was ik getuige van het gebed van de kinderen. Ook dit vond ik erg indrukwekkend; de kinderen zingen en bidden vol overtuiging en dit 25 minuten lang, 2x per dag. De kinderen worden daarna door oma (die woont hier ook) gezegend, waarna ik ook ben gezegend. De meditatiesessie op het dak die daarop volgde was al net zo bijzonder.
Ondertussen heb ik al samen met de kids pannenkoeken gebakken, wandelingen gemaakt, geknutseld voor het lichtfestival dat zondag begint, spelletjes gedaan en help ik ze bij hun huiswerk. Het zijn erg intensieve dagen, omdat de kinderen nog vrij zijn tot en met volgende week. Ik ben dan ook wel toen aan een kleine vakantie en wel naar het nationale park van Chitwan. Ik vertrek morgen samen met nog vijf andere vrijwilligers voor een vijf uur durende busrit richting de grens van India. Daar zullen we drie dagen lang een jungle safari gaan maken met verblijf in een resort. Ik vraag me alleen af wat ze hier verstaan onder een resort, ik hoop in ieder geval zachte bedden :p Ook ben ik benieuwd naar de safari, maar dat laat ik allemaal rustig op mij afkomen :)
Xx
Ohja ik wordt geen Mala meer genoemd in het weeshuis. Ik moet nu alert zijn wanner het woord sister valt.
De rest van de daghad ik priveles, omdat ik de enige ben die over is gebleven van de klas van de eerste week ben ik al verder met mijn Nepali. Samen met Maya ging ik op pad in de buurt en moest ik praten met de local people in Nepali. Grote uitdaging maar wel erg leuk, zo werd ik uitgenodigd voor een kopje thee bij een klein winkeltje en uiteindelijk ben ik bij de oma van Maya beland om daar een gesprekje mee te voeren. Maar deze vrouw van 90 kon alleen maar naar mij lachen met haar 3 tanden in haar mond en als er geluid uit haar mond kwam leek het meer op een soort gorgelen. Dus het was een erg goed gesprek. Daarna ben ik samen met Maya naar het zuiden van Kathmandu gegaan om daar een oude Koningsstad te bezoeken; Patan.
Dinsdag sloot ik aan bij de rest van de vrijwilligers. De Nepalese les was bijna alleen maar herhaling, dus peace of cake. De les over cultuur en religie was erg interessant! Ruim 87% van de Nepalese bevolking is hindoeïstisch en maar 8% boeddhistisch. Best gek, omdat ik al een aantal stoepa's heb bezocht waar heel veel boeddhisten waren.
De rest van de week heb ik onder andere:
- kookles gekregen. Op het menu stond Nepales roti! Alles werd door onszelf bereid, zelfs het deeg. Mijn taak was het rollen van het deeg tot kleine pannekoekjes. Maya was in shock van mijn verborgen talent en zei dat ik best geschikt zou zijn voor een Nepalese man haha. Na een paar uurtjes zwoegen in de keuken konden we aan tafel voor het lekkerste eten dat ik tot nu toe hier heb gegeten.
- een bezoek gebracht aan het ziekenhuis waar Jeanette, mijn roomie, vrijwilligerswerk doet. Heel interessant om te zien en zo anders dan in Nederland. Volgens mij komt het woord privacy niet echt in het woordenboek van die Nepalezen voor. Ik kon zo overal binnenwandelen en mocht zelfs foto's maken.
- een vroege yogasessie gevolgd. Ik heb me geprobeerd om in een comfortabele positie te wringen, maar ik heb geconstateerd dat yoga niks voor mij is; ik ben te houterig:p
- opnieuw een morninghike gedaan. Dit was een andere dan ik vorige week gedaan had. Naast het mooie uitzicht was deze keer de bijzonderheid dat we even gewerkt hadden op de rijstvelden.
- vrijdagavond werd weer een Westerse avond. Dit feestmaal werd bereid door de Duitsers, de Zweden en de Noorse. Al dagen keek ik uit naar de spaghetti. En wat was het een verrassing dat we pancakes en overheerlijke Zweedse chocola toe kregen. De feestelijke avond werd compleet gemaakt door het dragen van onze Nepalese kleding. Later op de avond heeft iedereen nog een danspasje op de dansvloer gewaagd. Ik ben erg blij dat ik het pingpongdansje aan mijn repertoire heb toe kunnen voegen. Menigeen was ook blij met de door mij geïntroduceerde dans; de vogeltjesdans.
Zaterdag was een heftige dag. Vandaag zou ik gaan verhuizen naar het weeshuis. Dit weeshuis ligt dicht in de buurt van Rajesh, dus de buurt ken ik al. In het weeshuis wonen tien kinderen. De jongste is vier en de oudste is 21 en heeft een verstandelijke beperking.
Na een korte introductie bij alle kinderen ben ik op pad gegaan met nog twee andere vrijwilligers aangezien de zaterdag mijn vrije dag is. Op het programma stond een bezoek aan Pashupatinath, de belangrijkste tempel, waar de hindoes hun doden cremeren. Tijdens ons bezoek hebben we vier verschillende crematies gezien met de bijbehorende rituelen; wassen in de rivier, de oudste zoon die kaalgeschoren wordt en het aansteken van het lichaam. Heel bizar en indrukwekkend dat je gewoon naar lijken staat te kijken die in de fik worden gestoken. Van een afstand zag je het minder goed bleek toen ik de foto's op mijn Ipad zette. Ik heb namelijk gewoon een foto gemaakt waarop je ziet dat er een gezicht in de brand staat, heel luguber. Vanaf de afstand waar ik stond zag ik alleen wat witte lakens en oranje kettingen. Ik dacht dat het lijk gewoon onder een laken lag, niet dus!
In de avond keerde ik terug naar het weeshuis en ik moet zeggen dat het niet helemaal is wat ik ervan verwachtte. Alles ziet er goed uit en het is een groot huis, er is zelfs een gewone wc te bewonderen. Maar schijn bedriegt, bleek toen ik had zitten kletsen met de oudste jongen. De eindjes moeten aan elkaar worden geknoopt om eten te kunnen kopen en ze lopen al een aantal maanden achter met de huur.
Ik was nog geen vijf minuten binnen of er werd mij gevraagd om het Nederlandse volkslied te zingen. Nu hoef ik waarschijnlijk voorlopig geen liedjes meer te zingen aangezien mijn zangkunsten ver beneden de maat zijn. Vervolgens was ik getuige van het gebed van de kinderen. Ook dit vond ik erg indrukwekkend; de kinderen zingen en bidden vol overtuiging en dit 25 minuten lang, 2x per dag. De kinderen worden daarna door oma (die woont hier ook) gezegend, waarna ik ook ben gezegend. De meditatiesessie op het dak die daarop volgde was al net zo bijzonder.
Ondertussen heb ik al samen met de kids pannenkoeken gebakken, wandelingen gemaakt, geknutseld voor het lichtfestival dat zondag begint, spelletjes gedaan en help ik ze bij hun huiswerk. Het zijn erg intensieve dagen, omdat de kinderen nog vrij zijn tot en met volgende week. Ik ben dan ook wel toen aan een kleine vakantie en wel naar het nationale park van Chitwan. Ik vertrek morgen samen met nog vijf andere vrijwilligers voor een vijf uur durende busrit richting de grens van India. Daar zullen we drie dagen lang een jungle safari gaan maken met verblijf in een resort. Ik vraag me alleen af wat ze hier verstaan onder een resort, ik hoop in ieder geval zachte bedden :p Ook ben ik benieuwd naar de safari, maar dat laat ik allemaal rustig op mij afkomen :)
Xx
Ohja ik wordt geen Mala meer genoemd in het weeshuis. Ik moet nu alert zijn wanner het woord sister valt.
-
31 Oktober 2013 - 10:54
Frieda:
Hai Sister!
Fijn om je verhaal weer te lezen en bijna nog fijner om te weten dat we jou bij terugkomst met een gerust hart onze handwasjes kunnen toevertrouwen. Ik kan me een beetje de reactie daar voorstellen op jouw versie van de vogeltjesdans en op jouw onvergetelijke zangkunst. Ik mag hopen voor hen dat je niet alle coupletten van ons volkslied hebt gezongen. We kunnen niet wachten tot jij volgend jaar de pingpongdans hier zal introduceren en natuurlijk jouw Nepalese roti. Triest dat ze de eindjes aan elkaar moeten knopen. Kijk goed wat je hierin voor ze kunt betekenen en laat ons weten of wij daar ook bij kunnen helpen.
Veel plezier met je safari en geniet er lekker van!
Groetjes, mama -
31 Oktober 2013 - 15:49
Yvonne:
Ja zeg, nu wordt het verwarrend. Hoi Mascha/Mala/Sister,
Fijn om weer een bericht van je te lezen. Heb altijd al gedacht dat je vele talenten in je hebt. Nu krijgen ze de kans om tevoorschijn te komen. "Koken met Sister" is best een goede titel voor een nieuw televisieprogramma... Eigenlijk zou iedereen een keer "back to the basic" moeten gaan, maar als je eenmaal luxe kent is het zo heerlijk om daarin te blijven hangen. De ervaring van de crematies is bijzonder. Wat wij als eng of bizar (om het woord maar weer eens te gebruiken) ervaren is eigenlijk heel puur. Kan inderdaad heel shocking zijn aks je de beelden terugziet. Leuk dat je nu met de kinderen bezig bent. Ik wist niet dat er ook een resortweekje op het programma stond, maar zoals je zelf al schreef, wacht eerst maar af wat ze daar onder resort verstaan -
31 Oktober 2013 - 15:54
Yvonne:
Sister, ik weet niet wat het is, maar mijn berichten worden nooit in één keer goed geplaatst. Dus maak ik het nu af.
Hou het thuisfront op de hoogte. Wij volgen je belevenissen op de voet. Veel plezier!
Een smakkerd van Yvonne -
31 Oktober 2013 - 16:35
Yvonne Henkes:
Hee zuster Mascha,
Wij hebben altijd wel vermoed dat je naast je duidelijk zichtbare talenten ook nog een paar diep verborgen talenten had. Dat die nu boven komen drijven is alleen maar fijn voor jou en je collega-vrijwilligers. Wat zullen jullie inderdaad gesmuld hebben, want rijst is lekker, maar elke dag ... Ik zit me nu al voor te stellen hoe je dadelijk in Australië helemaal los gaat (dan ben je natuurlijk wel een paar kopjes rijst verder). Je ziet er trouwens prachtig uit in je Nepalese kleding en dat is niet ironisch bedoeld. Het is fascinerend om te lezen wat je meemaakt. Wat een andere wereld, en wij mogen het op deze manier een beetje met je meebeleven. Veel plezier op je safari, ik ben benieuwd wat je daar allemaal gaat spotten.
Groetjes en veel liefs van je tantY -
31 Oktober 2013 - 17:51
Femke:
Heeee maaaschaaa,
superleuk om je reis te volgen zo!! Ik ben wel jaloers op je. Je doet het gewoon allemaal zomaar even..! Trots op je! Heeel veel succes en plezier daar en ik hoop snel weer wat van je avonturen te mogen lezen!
Liefs, Femke -
31 Oktober 2013 - 18:10
Cynthia:
Sissieee,
Wat een super leuk verslag werr! Ben echt trots op je hoor annie, gewoon go with the flow en alles lekker meemaken en beleven!
Misschien moet je de kids eens ons jubilieum zong laten horen, dan horen ze dat je wel degelijk kan zingen haha :) 'Ohohohhhh chillen in de parken'
Lekkerrrr weer is wat anders eten dan rijst. Kan je joer zijn roti overtreffen?;)
Heel veel plezier op je tripje! Wordt vast afkicken even zonder wifi haha.
Liefs Cynt -
31 Oktober 2013 - 21:15
Alyssa:
Ik pies in m'n broek van het lachen, wat een geweldig reisverslag hahaha. Ga zo door. En leuke foto's! X -
31 Oktober 2013 - 22:39
John:
Hoi Mascha, alweer bijzondere ervaringen en leuke foto's. Ik dacht even dat jij de persoon was die op haar kop stond, gekleed in alleen een oranje broek. Wat gaat ze nu weer doen, dacht ik nog! Maar na het draaien van de iPad bleek het toch een 'hij' te zijn -:) Ik neem echter aan dat jij buiten beeld dezelfde oefening hebt gedaan! Dus we wachten op de demonstratie -:) Groetjes, van uncle John -
05 November 2013 - 18:51
Jeanette:
Namasté Mala :-),
Wat leuk om jouw verhalen te lezen (en een klein beetje over mij). Het voelt zo bekend. Ik ga je zeker verder volgen. Hopelijk ga je nog heel veel moois meemaken!
Miss you.
Liefs van je roomie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
