Eerste introductieweek
Blijf op de hoogte en volg Mascha
22 Oktober 2013 | Nepal, Kathmandu
Ik ben nu ruim een week in Nepal, maar al zoveel gezien en gedaan dat het lijkt alsof ik weken hier ben. Het wordt waarschijnlijk ook een beetje een uitgebreide blog, sorry alvast daarvoor.
Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om wat te vertellen over Nepal en over mijn verblijf hier.
- Het gezin waar ik verblijf bestaat uit Rajesh, zijn vrouw Bandhana en zijn kinderen Prathana en Bivu. En de soort van knecht Radjan.
- Ze hebben 2 waakhonden die geen vlieg kwaad doen, maar wel heel hard naar elkaar kunnen blaffen, vooral 's nachts. Vind ik niet leuk.
- ik volg een introductie van 2 weken en daarna begin ik met mijn werk in het weeshuis. Tegen die tijd zal ik ook mijn intrek nemen in het weeshuis.
- de meeste vrijwilligers zijn hier minder dan 3 maanden en volgen ook een kortere introductie (3 of 5 dagen) het is dan ook komen en gaan van vrijwilligers in het huis van Rajesh.
- je eet hier met je handen, eigenlijk alleen met je rechterhand. Die techniek had ik vrij snel onder de knie :) Je linkerhand wordt gebruikt voor minder hygiënische dingen..
- Het toilet bestaat uit een gat in de grond en er is geen wc papier, dus daar gebruiken ze hun linkerhand voor.. Gelukkig is er in het gastenverblijf een gewoon toilet en zorgen we zelf dat er wc papier is, luxe!
- douchen doen ze hier één keer in de week en ik snap ook wel waarom, want het water is hier ijskoud. Maar het is natuurlijk ook om water te besparen. Het schijnt wel dat het water enigszins wordt opgewarmd als de zon schijnt, maar dat heb ik nog niet echt gemerkt.
- er zijn maar op bepaalde momenten op de dag stroom. Het schema hiervan hangt op de kast in de keuken. Het heeft ook wel wat om met je zaklampje een boek te lezen.
- de Nepalezen zijn echte ochtendmensen. Ze staan tussen 6 en 7 uur op en gaan tussen 9 en 10 uur weer naar bed. Wij doen vrolijk mee met dit ritme alleen staan we meestal iets later op.
- de Nepalezen kennen hier maar twee maaltijden; de brunch en het diner. De vrijwilligers krijgen hier wel een lunch voorgeschoteld. Ik eet dus nu bijna elke dag 2x per dag rijst en soms zelfs 3 x.
- het begroeten wordt hier niet gedaan door handen te schudden, maar door je handen plat tegen elkaar voor je borst te houden en namaste te zeggen.
- nee schudden betekent in Nepal ja :p
- ik had op m'n eerste dag het maximum bedrag van 10.000 roepies gepind. Blijkt dat heel lastig is om je briefjes van 1000 (7,50 euro) kwijt te raken, omdat het hier veel geld is. Naast m'n negen briefjes van 1000 had ik er gelukkig ook 2 van 500.
- ik leef hier in het jaar 2070. Dit komt omdat de Nepalezen een andere kalender
Woensdag begonnen we met de lessen in Nepali. Heel erg leuk, maar er zit totaal geen logica in. We volgen de lessen met z'n vieren en worden aangesproken met onze Nepalese naam. In het begin moesten we hier erg aan wennen en reageerden niemand op z'n naam en dit leverde een aantal hilarische situaties op.
Ook was deze dag het feest bij Rajesh thuis, eigenlijk een soort lunch. We werden allemaal gezegend met een ticka (rode stip) op ons voorhoofd en er was heel veel eten en Nepalese wijn (mjamm). We hebben met de familieleden gepraat en geprobeerd ons Nepali in de praktijk te brengen. 's Middags gingen we op pad voor onze Nepalese outfit. Zoveel keuzes, maar uiteindelijk iets gekozen met het idee dat ik het waarschijnlijk toch nooit meer draag. Het is ook helemaal op maat gemaakt. Prima om te dragen als huisbroek.
Ondertussen ook de eerste kennismaking gehad met het openbaar vervoer hier. We gingen de stoepa in Bouddha bezoeken. Dit is de grootste van de hele wereld. Bijzonder om te zien hoe mensen hun geloof uitoefenen. Naar deze stoepa gingen we met een mini busje. De heenweg ging nog wel, maar op de terugweg werd het busje zo vol gepropt dat ik eerst met mn nek half dubbel tegen het plafond stond en daarna kon ik even zitten, al was dit ongeveer bij 3 mensen tegelijkertijd op schoot.
Vrijdag was een drukke dag. Om 7 uur op pad voor de 4 uur durende hiking. En dat is toch wel ff wat zwaarder dan ik dacht op deze hoogte. Uiteindelijk de top bereikt met een onwijs mooi uitzicht op heel de Kathmanduvallei. Onderweg door dorpjes gelopen die echt heel arm zijn, maar de mensen zijn zo vriendelijk. Na ruim de helft te hebben geklommen, kwamen we een waterval tegen. We namen een korte douche onder de waterval om een beetje af te koelen.. met onze kleren aan.
Eenmaal weer beneden en thuis hadden we een kwartier om ons klaar te maken voor het volgende avontuur: shoppen op de local market. We kregen allemaal een boodschappenlijst mee in het Nepalees en moesten ook in het Nepalees vragen om de producten. Dit bleek niet echt eenvoudig te zijn, omdat we geen idee hadden van wat de boodschappen betekenden in het Nederlands. Het was dan ook geen uitzondering dat er bij een fruitkraam om wierook werd gevraagd. We hadden geluk dat een Nepalees met een aardig woordje Engels ons wilde helpen. Nadat we alles hadden, moesten we snel terug en langs de supermarkt om boodschappen te doen voor onze Hollandse avond. Van de vrijwilligers wordt verwacht dat ze tijdens hun verblijf bij Rajesh een keer een gerecht uit eigen land koken. Dus na een half uur stonden wij buiten met 4 kilo aardappelen, 3 kilo wortelen en een kilo uien: hutspot!!! Ohja en heineken om de dorst van de pittige chiliworstjes te blussen. Het was echt heerlijk om even iets anders te eten dan rijst en ik moet zeggen het smaakte bijna zoals thuis:p
Zaterdag was onze vrije dag. De dag begon met een verrassing, want als ontbijt kregen we gefrituurde hutspot voorgeschoteld. Heel gek om in de ochtend te eten, maar het was heerlijk! We gingen deze dag met alle vrijwilligers op pad. We begonnen bij de monkeytemple. Bij deze tempel liepen, zoals de naam wellicht doet vermoeden, veel apen rond en er waren een hoop mensen aan het bidden. Bij deze tempel hoort ook de belangrijkste stoepa en deze hebben we dan ook bezocht. Er hing een goede sfeer, het was druk en er was wederom een fantastisch uitzicht over de Kathmandu vallei.
Onze volgende stop was Durbar square. In Nepal maken ze onderscheid tussen de entree voor Nepalezen en voor toeristen. Omgerekend moesten we 5 euro betalen, veel geld voor Nepalese begrippen. Als echte Nederlanders zijn we allerlei steegjes ingegaan op zoek naar een vrije ingang. Maar waar we ook uitkwamen, er stond elke keer een mannetje klaar om ons te vangen. Na een tijdje besloten we het maar op te geven en Durbar square te skippen. Op naar Tamel, het meest toeristische gebied van Kathmandu. Ook hier kwam onze ware Nederlandse aard naar boven; kijken,kijken niet kopen. Nadat we het allemaal zat waren, was het de bedoeling om de bus te nemen. Deze kwam maar niet en was de taxi de beste optie. We hebben er een uitdaging van gemaakt en hebben ons met z'n zessen in de mini Suzuki gewurmd. We moesten die arme suzuki wel aanmoedigen om de heuvels om te komen, anders zouden we weer achteruit de heuvel af rijden. Maar het was wel knus en gezellig.
Zondag weer een onverwachte vrije dag. Dit keer zijn we de drukke stad uit gevlucht en naar het nabijgelegen Bhaktapur gereden. De rit duurde een uur en daar betaal je dan omgerekend 20 cent voor. Bhaktapur is een veel rustiger stad met een hoop mooie tempels. Binnen de muren mogen er ook geen auto's rijden. Na deze rust zweer richting huis. Daar zaten 9 nieuwe vrijwilligers op ons te wachten, het wordt een leuk internationaal clubje zo met Noorse, Zweedse, Duitse en Nederlandse vrijwilligers.
Na een week van wennen begin ik steeds meer te wennen aan het hectische leven hier op straat, de koude douches, de ratten 's nachts horen lopen in de dakgoot, over straat gaan en worden aangekeken als levende attractie (zonder dat ik verkleed ben) en het eten met m'n handen.
Bedankt voor alle leuke reacties :)
Liefs Mala
Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om wat te vertellen over Nepal en over mijn verblijf hier.
- Het gezin waar ik verblijf bestaat uit Rajesh, zijn vrouw Bandhana en zijn kinderen Prathana en Bivu. En de soort van knecht Radjan.
- Ze hebben 2 waakhonden die geen vlieg kwaad doen, maar wel heel hard naar elkaar kunnen blaffen, vooral 's nachts. Vind ik niet leuk.
- ik volg een introductie van 2 weken en daarna begin ik met mijn werk in het weeshuis. Tegen die tijd zal ik ook mijn intrek nemen in het weeshuis.
- de meeste vrijwilligers zijn hier minder dan 3 maanden en volgen ook een kortere introductie (3 of 5 dagen) het is dan ook komen en gaan van vrijwilligers in het huis van Rajesh.
- je eet hier met je handen, eigenlijk alleen met je rechterhand. Die techniek had ik vrij snel onder de knie :) Je linkerhand wordt gebruikt voor minder hygiënische dingen..
- Het toilet bestaat uit een gat in de grond en er is geen wc papier, dus daar gebruiken ze hun linkerhand voor.. Gelukkig is er in het gastenverblijf een gewoon toilet en zorgen we zelf dat er wc papier is, luxe!
- douchen doen ze hier één keer in de week en ik snap ook wel waarom, want het water is hier ijskoud. Maar het is natuurlijk ook om water te besparen. Het schijnt wel dat het water enigszins wordt opgewarmd als de zon schijnt, maar dat heb ik nog niet echt gemerkt.
- er zijn maar op bepaalde momenten op de dag stroom. Het schema hiervan hangt op de kast in de keuken. Het heeft ook wel wat om met je zaklampje een boek te lezen.
- de Nepalezen zijn echte ochtendmensen. Ze staan tussen 6 en 7 uur op en gaan tussen 9 en 10 uur weer naar bed. Wij doen vrolijk mee met dit ritme alleen staan we meestal iets later op.
- de Nepalezen kennen hier maar twee maaltijden; de brunch en het diner. De vrijwilligers krijgen hier wel een lunch voorgeschoteld. Ik eet dus nu bijna elke dag 2x per dag rijst en soms zelfs 3 x.
- het begroeten wordt hier niet gedaan door handen te schudden, maar door je handen plat tegen elkaar voor je borst te houden en namaste te zeggen.
- nee schudden betekent in Nepal ja :p
- ik had op m'n eerste dag het maximum bedrag van 10.000 roepies gepind. Blijkt dat heel lastig is om je briefjes van 1000 (7,50 euro) kwijt te raken, omdat het hier veel geld is. Naast m'n negen briefjes van 1000 had ik er gelukkig ook 2 van 500.
- ik leef hier in het jaar 2070. Dit komt omdat de Nepalezen een andere kalender
Woensdag begonnen we met de lessen in Nepali. Heel erg leuk, maar er zit totaal geen logica in. We volgen de lessen met z'n vieren en worden aangesproken met onze Nepalese naam. In het begin moesten we hier erg aan wennen en reageerden niemand op z'n naam en dit leverde een aantal hilarische situaties op.
Ook was deze dag het feest bij Rajesh thuis, eigenlijk een soort lunch. We werden allemaal gezegend met een ticka (rode stip) op ons voorhoofd en er was heel veel eten en Nepalese wijn (mjamm). We hebben met de familieleden gepraat en geprobeerd ons Nepali in de praktijk te brengen. 's Middags gingen we op pad voor onze Nepalese outfit. Zoveel keuzes, maar uiteindelijk iets gekozen met het idee dat ik het waarschijnlijk toch nooit meer draag. Het is ook helemaal op maat gemaakt. Prima om te dragen als huisbroek.
Ondertussen ook de eerste kennismaking gehad met het openbaar vervoer hier. We gingen de stoepa in Bouddha bezoeken. Dit is de grootste van de hele wereld. Bijzonder om te zien hoe mensen hun geloof uitoefenen. Naar deze stoepa gingen we met een mini busje. De heenweg ging nog wel, maar op de terugweg werd het busje zo vol gepropt dat ik eerst met mn nek half dubbel tegen het plafond stond en daarna kon ik even zitten, al was dit ongeveer bij 3 mensen tegelijkertijd op schoot.
Vrijdag was een drukke dag. Om 7 uur op pad voor de 4 uur durende hiking. En dat is toch wel ff wat zwaarder dan ik dacht op deze hoogte. Uiteindelijk de top bereikt met een onwijs mooi uitzicht op heel de Kathmanduvallei. Onderweg door dorpjes gelopen die echt heel arm zijn, maar de mensen zijn zo vriendelijk. Na ruim de helft te hebben geklommen, kwamen we een waterval tegen. We namen een korte douche onder de waterval om een beetje af te koelen.. met onze kleren aan.
Eenmaal weer beneden en thuis hadden we een kwartier om ons klaar te maken voor het volgende avontuur: shoppen op de local market. We kregen allemaal een boodschappenlijst mee in het Nepalees en moesten ook in het Nepalees vragen om de producten. Dit bleek niet echt eenvoudig te zijn, omdat we geen idee hadden van wat de boodschappen betekenden in het Nederlands. Het was dan ook geen uitzondering dat er bij een fruitkraam om wierook werd gevraagd. We hadden geluk dat een Nepalees met een aardig woordje Engels ons wilde helpen. Nadat we alles hadden, moesten we snel terug en langs de supermarkt om boodschappen te doen voor onze Hollandse avond. Van de vrijwilligers wordt verwacht dat ze tijdens hun verblijf bij Rajesh een keer een gerecht uit eigen land koken. Dus na een half uur stonden wij buiten met 4 kilo aardappelen, 3 kilo wortelen en een kilo uien: hutspot!!! Ohja en heineken om de dorst van de pittige chiliworstjes te blussen. Het was echt heerlijk om even iets anders te eten dan rijst en ik moet zeggen het smaakte bijna zoals thuis:p
Zaterdag was onze vrije dag. De dag begon met een verrassing, want als ontbijt kregen we gefrituurde hutspot voorgeschoteld. Heel gek om in de ochtend te eten, maar het was heerlijk! We gingen deze dag met alle vrijwilligers op pad. We begonnen bij de monkeytemple. Bij deze tempel liepen, zoals de naam wellicht doet vermoeden, veel apen rond en er waren een hoop mensen aan het bidden. Bij deze tempel hoort ook de belangrijkste stoepa en deze hebben we dan ook bezocht. Er hing een goede sfeer, het was druk en er was wederom een fantastisch uitzicht over de Kathmandu vallei.
Onze volgende stop was Durbar square. In Nepal maken ze onderscheid tussen de entree voor Nepalezen en voor toeristen. Omgerekend moesten we 5 euro betalen, veel geld voor Nepalese begrippen. Als echte Nederlanders zijn we allerlei steegjes ingegaan op zoek naar een vrije ingang. Maar waar we ook uitkwamen, er stond elke keer een mannetje klaar om ons te vangen. Na een tijdje besloten we het maar op te geven en Durbar square te skippen. Op naar Tamel, het meest toeristische gebied van Kathmandu. Ook hier kwam onze ware Nederlandse aard naar boven; kijken,kijken niet kopen. Nadat we het allemaal zat waren, was het de bedoeling om de bus te nemen. Deze kwam maar niet en was de taxi de beste optie. We hebben er een uitdaging van gemaakt en hebben ons met z'n zessen in de mini Suzuki gewurmd. We moesten die arme suzuki wel aanmoedigen om de heuvels om te komen, anders zouden we weer achteruit de heuvel af rijden. Maar het was wel knus en gezellig.
Zondag weer een onverwachte vrije dag. Dit keer zijn we de drukke stad uit gevlucht en naar het nabijgelegen Bhaktapur gereden. De rit duurde een uur en daar betaal je dan omgerekend 20 cent voor. Bhaktapur is een veel rustiger stad met een hoop mooie tempels. Binnen de muren mogen er ook geen auto's rijden. Na deze rust zweer richting huis. Daar zaten 9 nieuwe vrijwilligers op ons te wachten, het wordt een leuk internationaal clubje zo met Noorse, Zweedse, Duitse en Nederlandse vrijwilligers.
Na een week van wennen begin ik steeds meer te wennen aan het hectische leven hier op straat, de koude douches, de ratten 's nachts horen lopen in de dakgoot, over straat gaan en worden aangekeken als levende attractie (zonder dat ik verkleed ben) en het eten met m'n handen.
Bedankt voor alle leuke reacties :)
Liefs Mala
-
22 Oktober 2013 - 14:48
Gwen:
Hi Mala, wat heb je een hoop beleefd! Leuk en mooi reisverhaal! Heb er van genoten! Ja back to basic! Geniet ervan en ik kijk alweer uit naar het volgend reisverhaal!!
Hoe is het met de muggen of geen last ?
Grt Gwen -
22 Oktober 2013 - 14:53
Mascha Breedveld:
Ik heb een poging gedaan om foto's te uploaden, maar dat lukt nog niet helemaal. Ze komen binnenkort :) -
22 Oktober 2013 - 16:37
John:
Hoi Mascha, ik zeg uit principe nog steeds geen Mala, je luistert hier toch niet naar-:) Wat maak jij weer een avonturen mee, erg leuk om het lezen. Zeker nu wij deze week een uitgebreide reportage van Unicef in Nepal op TV hebben gezien. Als ik de mensen zag kwamen de herinneringen uit Sri Lanka weer naar boven. Lijkt me wel veel armer dan Sri Lanka. Toch wel fijn dat je thuis geleerd hebt om met je handen te eten, maar dat verhaal met je linker hand moet ik even niet aan denken-:) Goed dat je een tijdje daar blijft, hoef ik je geen een hand te geven! Geniet lekker verder van alle indrukken, groetjes uit een zonnig en warm (22 graden in oktober!) Delfgauw -
22 Oktober 2013 - 18:16
Roxette:
Haihai,
Wat ontzettend leuk om over je belevenissen en ervaringen te lezen, je hebt al zoveel gezien en gedaan, gaaf hoor! Ben benieuwd hoe het in het weeshuis gaat zijn!
Liefs, Roxette -
22 Oktober 2013 - 19:25
Frieda:
Hallo wijfie,
Fijn om je avontuurlijke verhalen te lezen. Bij mij komen de reiskriebels gelijk weer boven. En tja, wij westerlingen kijken een beetje vies naar dat toiletprotocol daar, maar je wilt niet weten wat zij van ons vinden met dat gedoe met die vieze papiertjes :-). Wij waren altijd blij als er toch nog ergens weggestopt een westers wc-tje was. Heb je overigens geen last van hoogteziekte? Bevallen je nieuwe wandelschoenen? We zijn benieuwd naar je foto's.
Heel veel plezier en zo veel mogelijk genieten en herinneringen opbouwen!
Groetjes van Mama -
22 Oktober 2013 - 19:38
Yvonne Van Brussel:
Hoi globetrotter,
Wat een geweldige ervaringen allemaal. Het doet me deugd dat ons gedoneerde flesje jou van pas komt -
22 Oktober 2013 - 19:51
Yvonne Van Brussel:
Hoi globetrotter (part two), er ging iets mis met plaatsen van het bericht. Wat een verschillen bestaan er op de wereld hè? Zo gaaf dat je dit allemaal meemaakt. En dit is nog maar het begin. Ben benieuwd hoe het weeshuis is. Eén ding is zeker, jij met je blonde haren zal een attractie zijn. Geniet ervan en fijn dat we je belevenissen kunnen volgen.
A big hug, Yvonne
PS. Heb je al een HHH opgezet in Nepal? -
22 Oktober 2013 - 19:53
Yvonne Henkes:
Hee lieffie,
ik heb net je verslag gelezen en ik zit er helemaal in! Ik ben heel blij dat je het naar je zin hebt. Geweldig die foto's, zoals je alles beschrijft, lijkt het me ook fantastisch. Het is 1 grote ontdekkingsreis! Leuk dat je zegt dat het Nepali geen logica bevat, volgens mij zeggen veel buitenlanders dat ook van het Nederlands :-). En wat zal je blij zijn dat je wel WC-papier kon kopen! Ik kan me voorstellen dat je je zoveel mogelijk aanpast aan de cultuur, maar voordat je je daar aan overgeeft .... gatver, ik moet er niet aan denken. Veel plezier nog met de rest van je introductie!
Liefs van je tantY -
23 Oktober 2013 - 14:40
Cynthia:
Heeee Mala,
Leuk je net even gesproken en gezien te hebben via Skype, jammer alleen van de rotverbinding haha.
Wat maak je een hoop leuke dingen mee in je introductieweken! En spannend.. vanaf volgende week tussen de kindjes. Super cuuuuuute!
Ennuh ''Go with the flow'' he! Lekker genieten annie!
Liefssss -
25 Oktober 2013 - 08:49
Jola:
Super leuk zeg!
Ben ook erg benieuwd naar je foto's!
Ik ben erg benieuwd hoe het is bij de kinderen in het weeshuis, alvast veel succes!
Voor nu een fijn weekend xxx -
29 Oktober 2013 - 21:56
Yvonne Henkes:
Hee lieve Mascha,
Nog even een berichtje om je te laten weten dat ik vandaag je kaart ontvangen heb. Mooi op tijd dus, kon niet zien hoe lang hij erover had gedaan, maar dat weet jij wel. Was een grote verrassing voor me en ik ben er superblij mee!
Liefs van je tantY en ook van Ber en Robin! -
30 Oktober 2013 - 19:17
Marijke:
Hoi,
Wat klinkt dat allemaal super. Herinneringen van onze reis in 2003 naar Nepal komen weer boven drijven. Veel plezier en geniet ervan.
Gr Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
