G'day mates!
Blijf op de hoogte en volg Mascha
21 Januari 2014 | Australië, Melbourne
Joehoe ik leef nog aan de andere kant van de wereld! Ik had alleen zo weinig tijd dat ik afgelopen tijd niet aan m'n blog ben toegekomen. Weinig tijd, omdat ik allemaal leuke dingen moest doen. Ik zal proberen mijn belevenissen van afgelopen maand in een notendopje weer te geven.
Het hoofdstuk Australië begon op 28 december in Sydney. En hoe leuk is het om opgewacht te worden door je vriendje?! Om een beetje bij te komen van de reis, jetlag en voor mij een cultuurshock hebben we eerst vooral genoten van de zomerse temperaturen op het strand. Natuurlijk werd er ook wat tijd vrij gemaakt om het Opera house en de Harbour bridge te bewonderen. Oud en nieuw werd dit jaar even anders gevierd; geen oliebollen of een goed feestje, maar wachten en chillen in korte broek tot het beroemde vuurwerk zou losbarsten. We hadden een goed plekje kunnen bemachtigen en het was het acht uur wachten dan ook meer dan waard. Ook erg leuk dat Lisette, Carli en Stephan van Delftse Hout er waren om het spektakel samen mee te vieren.
Op de tweede dag van het nieuwe jaar vlogen Bas en ik naar Adelaide om te beginnen aan een nieuw avontuur; een roadtrip in een busje naar Melbourne. Ons busje was een brikkie die van buiten bespoten was met graffiti en van binnen vol stond met teksten van vorige eigenaren. Onderweg hadden we veel bekijks en kregen we ook vaak leuke opmerkingen over 'ons' bussie. De eerste kilometers als bestuurder aan de rechterkant van de auto en aan de linkerkant van de weg werden gemaakt. Dat het even wennen was bleek wel uit het feit dat in het begin regelmatig de ruitenwissers aangingen in plaats van het knipperlicht.
Na een kort bezoek verlieten we Adelaide om op ons gemak op weg te gaan naar de Great Ocean Road, zo'n 600 kilometer verder. Deze weg ging dwars door een uitgestrekt landschap waar we soms uren niemand tegen kwamen. Ondanks dat de weg niet heel bijzonder was, wel gestopt in een aantal leuke plaatsjes om te relaxen aan strandjes, te eten of te overnachten. Dit overnachten deden we steevast achter in ons bussie voor iemand z'n huis, zodat we veilig stonden en geen kosten hoefden te maken voor een camping. Op zaterdagnacht kan het dan gebeuren dat rebelse pubers lekker op de raampjes van het busje staan te kloppen. Maar zo kan het ook gebeuren dat je je tanden staat te poetsen en er ineens een kangoeroe even achter je langs komt springen, hoe leuk!
Ons brikkie begon wel wat gebreken te vertonen onderweg. Zo begon de vijfde versnelling te haperen. Met een speciale techniek hebben we het een beetje kunnen rekken, maar de laatste paar dagen wilde die echt niet meer. Ook hebben we het een dagje zonder z'n achteruit moeten doen. Met handige trucjes kwamen we telkens goed weg, totdat we echt die achteruit nodig hadden. Ik wilde al uit gaan stappen om te duwen (geëmancipeerd hè) maar plots schoot die weer in z'n achteruit en konden we weer vrolijk verder touren. Dat de auto niet meer wilde starten omdat de accu leeg was, hadden we natuurlijk aan onszelf te danken. We misten in het busje de luxe van een waarschuwing om de lichten uit te doen. Maar daarna wisten we ook weer dat de accu zich onder de passagiersstoel bevond. Na een beroep gedaan te hebben op de behulpzaamheid van de Australiërs konden we onze weg weer vervolgen.
De Great Ocean road was prachtig. Het was echt genieten over de kronkelwegen langs de oceaan. Het weer leek niet mee te zitten; het was nogal fris en het waaide stevig de eerste dagen. Maar dit leverde juist prachtige taferelen op bij de aangegeven stops, omdat de oceaan zo ruig was. Gelukkig was het laatste deel van de route een stuk zonniger en konden we genieten van de mooie stranden en de ijskoude oceaan.
Aan het einde van de route, vlak onder Melbourne, brachten we een bezoek aan verre familie. De nicht van mijn opa en haar dochter ontvingen ons alsof we elkaar jaren kenden. Na een dagje op sleeptouw te zijn genomen en te zijn vertroeteld met allemaal lekker eten mochten we zelfs blijven slapen. Het slapen in een echt bed was wel even luxe na een week achterin het busje geslapen te hebben. Ook het douchen was geen overbodige luxe.
We vervolgden onze weg richting Philip island en hebben onderweg nog een tussenstop gemaakt om te snorkelen met zeehonden en dolfijnen in de oceaan. Een mooie ervaring rijker deden we 's avonds in de schemering langs het strand alweer een ander mooie ervaring op, namelijk de pinguïn parade. De pinguins spoelen aan op het strand na een dagje vissen in zee en trekken het land in om hun baby's te voeden. Erg bijzonder om te zien en ook dat ze zich vrijwel niks aantrekken van de honderden mensen die dit tafereel aanschouwen.
Philip Island stond voor ons een beetje in het teken van wildlife. We hebben daar namelijk ook nog het koala conservation center en een wildlife park bezocht. Vooral dat laatste was gaaf, want daar konden we de kangoeroes en wallaby's uit onze hand laten eten.
Onze laatste stop was Melbourne. Het busje werd daar ingeruild voor een nachtje in een luxe vijfsterren hotel, waar ook menig deelnemer aan de Australian Open verbleef. De volgende dag waren we daar als toeschouwer in de Rod Laver arena aanwezig. Voor de gelegenheid hadden we ook wat attributen gekocht om de Australiërs aan te moedigen. Na een heerlijk dagje was het vervelende moment aangebroken om weer afscheid van Bas te nemen. Genoten van de 2,5 week samen en ik vond het ook heel erg lief dat die speciaal
voor mij naar Australië was gekomen!
De overgang naar een hostel was dan ook wel erg zwaar. Ik was weer helemaal alleen en moest daar wel even aan wennen. Gelukkig genoeg afleiding, omdat ik nog drie dagen naar de Australian open ging en daar kwam ik oude bekenden Lisette, Stephan en Robin van Delftse Hout weer tegen. En ik kan jullie vertellen dat het best zwaar is om als toeschouwer in 43 graden naar tennis te kijken.
De hittegolf is gelukkig voorbij en ben nu druk bezig met de voorbereidingen voor Nieuw Zeeland. Op maandag ga ik daarheen en is het de bedoeling dat ik Lisette na een aantal dagen weer zie. Samen gaan we 6,5 week rondreizen op het noorder- en zuider eiland in wederom een busje.
Tot zover deel 1 van Australië, klaar voor een nieuw avontuur in Nieuw Zeeland!!
Xx
Het hoofdstuk Australië begon op 28 december in Sydney. En hoe leuk is het om opgewacht te worden door je vriendje?! Om een beetje bij te komen van de reis, jetlag en voor mij een cultuurshock hebben we eerst vooral genoten van de zomerse temperaturen op het strand. Natuurlijk werd er ook wat tijd vrij gemaakt om het Opera house en de Harbour bridge te bewonderen. Oud en nieuw werd dit jaar even anders gevierd; geen oliebollen of een goed feestje, maar wachten en chillen in korte broek tot het beroemde vuurwerk zou losbarsten. We hadden een goed plekje kunnen bemachtigen en het was het acht uur wachten dan ook meer dan waard. Ook erg leuk dat Lisette, Carli en Stephan van Delftse Hout er waren om het spektakel samen mee te vieren.
Op de tweede dag van het nieuwe jaar vlogen Bas en ik naar Adelaide om te beginnen aan een nieuw avontuur; een roadtrip in een busje naar Melbourne. Ons busje was een brikkie die van buiten bespoten was met graffiti en van binnen vol stond met teksten van vorige eigenaren. Onderweg hadden we veel bekijks en kregen we ook vaak leuke opmerkingen over 'ons' bussie. De eerste kilometers als bestuurder aan de rechterkant van de auto en aan de linkerkant van de weg werden gemaakt. Dat het even wennen was bleek wel uit het feit dat in het begin regelmatig de ruitenwissers aangingen in plaats van het knipperlicht.
Na een kort bezoek verlieten we Adelaide om op ons gemak op weg te gaan naar de Great Ocean Road, zo'n 600 kilometer verder. Deze weg ging dwars door een uitgestrekt landschap waar we soms uren niemand tegen kwamen. Ondanks dat de weg niet heel bijzonder was, wel gestopt in een aantal leuke plaatsjes om te relaxen aan strandjes, te eten of te overnachten. Dit overnachten deden we steevast achter in ons bussie voor iemand z'n huis, zodat we veilig stonden en geen kosten hoefden te maken voor een camping. Op zaterdagnacht kan het dan gebeuren dat rebelse pubers lekker op de raampjes van het busje staan te kloppen. Maar zo kan het ook gebeuren dat je je tanden staat te poetsen en er ineens een kangoeroe even achter je langs komt springen, hoe leuk!
Ons brikkie begon wel wat gebreken te vertonen onderweg. Zo begon de vijfde versnelling te haperen. Met een speciale techniek hebben we het een beetje kunnen rekken, maar de laatste paar dagen wilde die echt niet meer. Ook hebben we het een dagje zonder z'n achteruit moeten doen. Met handige trucjes kwamen we telkens goed weg, totdat we echt die achteruit nodig hadden. Ik wilde al uit gaan stappen om te duwen (geëmancipeerd hè) maar plots schoot die weer in z'n achteruit en konden we weer vrolijk verder touren. Dat de auto niet meer wilde starten omdat de accu leeg was, hadden we natuurlijk aan onszelf te danken. We misten in het busje de luxe van een waarschuwing om de lichten uit te doen. Maar daarna wisten we ook weer dat de accu zich onder de passagiersstoel bevond. Na een beroep gedaan te hebben op de behulpzaamheid van de Australiërs konden we onze weg weer vervolgen.
De Great Ocean road was prachtig. Het was echt genieten over de kronkelwegen langs de oceaan. Het weer leek niet mee te zitten; het was nogal fris en het waaide stevig de eerste dagen. Maar dit leverde juist prachtige taferelen op bij de aangegeven stops, omdat de oceaan zo ruig was. Gelukkig was het laatste deel van de route een stuk zonniger en konden we genieten van de mooie stranden en de ijskoude oceaan.
Aan het einde van de route, vlak onder Melbourne, brachten we een bezoek aan verre familie. De nicht van mijn opa en haar dochter ontvingen ons alsof we elkaar jaren kenden. Na een dagje op sleeptouw te zijn genomen en te zijn vertroeteld met allemaal lekker eten mochten we zelfs blijven slapen. Het slapen in een echt bed was wel even luxe na een week achterin het busje geslapen te hebben. Ook het douchen was geen overbodige luxe.
We vervolgden onze weg richting Philip island en hebben onderweg nog een tussenstop gemaakt om te snorkelen met zeehonden en dolfijnen in de oceaan. Een mooie ervaring rijker deden we 's avonds in de schemering langs het strand alweer een ander mooie ervaring op, namelijk de pinguïn parade. De pinguins spoelen aan op het strand na een dagje vissen in zee en trekken het land in om hun baby's te voeden. Erg bijzonder om te zien en ook dat ze zich vrijwel niks aantrekken van de honderden mensen die dit tafereel aanschouwen.
Philip Island stond voor ons een beetje in het teken van wildlife. We hebben daar namelijk ook nog het koala conservation center en een wildlife park bezocht. Vooral dat laatste was gaaf, want daar konden we de kangoeroes en wallaby's uit onze hand laten eten.
Onze laatste stop was Melbourne. Het busje werd daar ingeruild voor een nachtje in een luxe vijfsterren hotel, waar ook menig deelnemer aan de Australian Open verbleef. De volgende dag waren we daar als toeschouwer in de Rod Laver arena aanwezig. Voor de gelegenheid hadden we ook wat attributen gekocht om de Australiërs aan te moedigen. Na een heerlijk dagje was het vervelende moment aangebroken om weer afscheid van Bas te nemen. Genoten van de 2,5 week samen en ik vond het ook heel erg lief dat die speciaal
voor mij naar Australië was gekomen!
De overgang naar een hostel was dan ook wel erg zwaar. Ik was weer helemaal alleen en moest daar wel even aan wennen. Gelukkig genoeg afleiding, omdat ik nog drie dagen naar de Australian open ging en daar kwam ik oude bekenden Lisette, Stephan en Robin van Delftse Hout weer tegen. En ik kan jullie vertellen dat het best zwaar is om als toeschouwer in 43 graden naar tennis te kijken.
De hittegolf is gelukkig voorbij en ben nu druk bezig met de voorbereidingen voor Nieuw Zeeland. Op maandag ga ik daarheen en is het de bedoeling dat ik Lisette na een aantal dagen weer zie. Samen gaan we 6,5 week rondreizen op het noorder- en zuider eiland in wederom een busje.
Tot zover deel 1 van Australië, klaar voor een nieuw avontuur in Nieuw Zeeland!!
Xx
-
21 Januari 2014 - 07:39
Yvonne:
Hoi lieverd, ik ben er stil van. Wat maak je een leuke dingen mee zeg. Inderdaad super dat Bas er was en het zal nu weer even wennen zijn. Geniet lekker verder en ik ga zo werken, want JA, er zijn ook mensen die WERKEN! Haha. Liefs van mij -
21 Januari 2014 - 08:08
Cynthia:
Lieve ann,
Je mailtje laat nog even op zich wachten haha, maar wat ben ik blij je avonturen op deze manier te volgen. Klinkt echt ge-wel-dig allemaal!! Ennuh, heb je al een nieuwe held die we achterna gaan in de grand slams toernoois in Europa?;)
Op naar NZ gezellig samen met Lisette in hopelijk weer een busje waar jullie veel bekijks mee trekken;)
XXX -
21 Januari 2014 - 10:50
John:
Ik wist het Mascha, het hippiebloed heeft er altijd in gezeten en komt er nu pas uit! Prachtige ervaringen allemaal en ook goed dat alles gezellig is verlopen met Bas in een bus die het aan alle kanten af laat weten. Nu nog de fase van het samen behangen doorkomen en je bent weer een stap verder in je relatie:-) Geniet lekker verder en wij zorgen wel dat de economie hier door blijft draaien. -
21 Januari 2014 - 11:17
Esther:
Hoi Mas, wat een belevenissen allemaal en erg leuk om te lezen. De foto's geven ook een mooie impressie bij je verslag, geniet van je laatste deel van je reis en doe Lisette de groeten van mij.
-
21 Januari 2014 - 12:54
Alish:
Klinkt goed massie! En wij maar in de kou en regen, werken en naar school. Verschil moet er zijn hè:-) het enige wat ik tegenkom als ik m'n tanden sta te poetsen is een achter m'n kont aan lopende hond, is weer is wat anders dan een kangoeroe! Nog heel veel plezier en ik kijk uit naar je volgende verslag xxxxxxx -
21 Januari 2014 - 14:18
Gwen:
Hi Mas, leuk om je belevenissen weer te lezen! Zwaar leven daar in de hitte! Ja superleuk hè Austalië. Heb de route ook (mee)gereden! Ben benieuwd hoe Nieuw Zeeland is. Kijk alweer uit naar je volgend reisverhaal! Veel plezier en om nog en hier komt de sneeuw eraan zeiden ze op de radio. Afwachten maar! No worries! Grt. Gwen -
21 Januari 2014 - 17:36
Jeanette:
Ha Mascha, volgens mij vermaak jij je op en top. Super om weer even een verslag van je te lezen. Een heel andere wereld dan Nepal! En onwijs dat je ook een tijdje met je vriend hebt kunnen reizen :-). Blijf genieten!!! Liefs Jeanette -
21 Januari 2014 - 21:21
Marijke:
Hoi Mascha, wat klinkt dat allemaal super, geniet van Nieuw Zeeland, ook bekend terrein voor ons.
Gr Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
